Using HTML, DOM and JavaScript, Tatevik Hayrapetyan’s online workshop students created their own web applications.

Seda Hayrapetyan’s online workshop students have learned how to create mobile applications with the help of React Native, React.js, Firebase and ECMAScript 6 + and as a result, they got some crazy results.

During Kami Lebaredian’s online workshop, students created humorous short movies, or mockumentaries, using their home, phone, and themselves.

During Mariam Barseghyan’s online workshop, TUMOians revealed the secrets of creating social network video content and made short videos about their quarantine routine.

The students of Susanna Galstyan’s online workshop, with the help of machine learning, programmed characters that recognize sounds and images.

Working with Bagrat Kirakosyan, students created a mobile application using JavaScript, which can be used to compile, save, edit, and delete to-do lists. The program updates automatically, adapting to the user’s progress.

Learning new techniques, TUMOians created comics and illustrations in quarantine with the help of Mikael Martirosyan, Gayane Ayvazyan, Victoria Hovhannisyan, Narek Barseghyan and Hasmik Azizbekyan.

Characters, setting, plot, conflict, and dialogues. Each piece of the puzzle can be used to build a good story. During Violet Grigoryan’s online workshop, the students completed that puzzle and crafted their own stories.

Ձայնային տատանումներ կամ էլեկտրամագնիսական ճառագայթում

Եթե հեռափոխադրումն ակտուալ լիներ, ուրեմն դեզը երևի հենց այն սարքը կլիներ, որ քեզ պիտի կուլ տա ու թքի ինչ-որ ուրիշ աշխարհ։
Երրորդ համաշխարհայինն իր մաշկի վրա կրած Միքայելի մարմինը վերջապես արթնացավ ինչ-որ սենյակում, որտեղ նույնիսկ չեն լսվում մեքենաների անվերջ խցանումների ձայները։ Թվում է, թե անցել է մի պորտալ, կամ էլ, ո՞վ գիտի, գուցե, սև խոռո՞չն է հատել չարաճճին, կամ էլ պարզապես փաբի՝ իր այդքան սիրելի սառույցով վիսկին է գլխին մի լա՜վ դմդմփացրել․․․

“Ամբբողջ մարնովս Հոսանքէ անցնում։ ոնց որմաշկիս տակ լարեր լինեն”
Մի քանի րոպե անց դարձյալ լսվեց հաղորդագրության ազդանշանը.
“Դա զգայական հալյոցինացիաներեն։։ շտապ օգնություն չկա ընդհանրապես ոչոք չկա”
“Ի՞նչ է կատարվում այս մարդու հետ”,- մտածեց Վահեն։
“Ինչու՞ ոչ ոք չկա”
“Էվակուացիա”
Վահեն դժվարությամբ կուլ տվեց կոկորդին կպած քարը։
“Ի՞նչ համաճարակ է”
“IMMENS վիրուս”

Վազգեն Կարապետիչը արթնացավ փոքր մութ… արկղու՞ մ: Չէ՛, չէ՛, պահարանում:
Հիշողությունները դանդաղ էին վերադառնում. ցավող ծնկի պատճառով նա եկել էր բժշկի եւ
ինքնուրույն էր մտել պահարան, երբ միջանցքից ինչ-որ մեկը գոռացել էր՝ թաքնվե՛ք:

-”Ուրեմն ինձ պատանդ չեն վերցրել: Արդեն լավ ա”:

“Ցավում եմ, որ փախուստը չկայացավ: Այսօր երեկոյան դու ունես մի վերջին հնարավորություն: Միանձնուհիները բոլոր լեռնականներին ուղարկել են իրենց բնակավայր`
տարածքը չի հսկվում: Իսկ կիրակի երեկոյան նրանք երգելու են մինչեւ առավոտ: Ես գիշերը ժամը երեքին կգամ, քո ու քրոջդ սենյակների դռները կբացեմ: Մնացածը ձեզնից է կախված, աննկատ դուրս եկեք եկեղեցուց”:

-Կլաուստրաֆոբիա, գրողը քեզ տանի։
Խորը շունչ, աչքերը փակ, դանդաղ հաշվում ենք մինչեւ տասը, բացում ենք աչքերը։ Հայացքը անհանգստորեն փնտրում է այն ձողիկը, որից կարելի է բռնվել ու փրկվել եզրավոր օվկիանոսում։ 1, 2, 3, Լիդան բարձրանում է, ուղղում ճմրթված սեւ կոստյումը, 4, Լիդան թուլացնում է վառ կարմիր փողկապը (ինչպիսի անտանելի աքսեսուար), 5, 6, հայացքը ուղղում է լույսի աղբյուրին, 7, 8, և, օ՜, հրաշք, պատուհան։

Ժանը վերցրեց պարկը, մեջը գրություն կար. «Վերանորո9ի՛ր հեռուստացույցը»։ Սկզբում չհասկացավ 9 թվանշանի իմաստը, բայց երկար մտածելուց հետո գտավ պատասխանը։ Ենթադրեց, որ պիտի 9-րդ սենյակի հեռուստացույցը նորոգի։ Հուսահատ վերեւ նայեց։ Ու ինչ… Առաստաղին մեծ տառերով գրված էր, որ դուռը բացվում է գիշերը՝ ժամը 3։47-ին։

-Դե իհարկե՝ դեֆիլե, Դ-Ե-Ֆ-Ի-Լ-Ե:
Խաչբառը լրացնելու ընթացքում Նունեի դեմքը հանկարծ մռայլվեց. ջինսե հոլիդեյ տաբատն ու “Բիթլզի” պատկերով բլուզը վաղուց էր թաղել պահարանի ամենաներքին դարակում:

What is hidden behind the page? In Suren Madoyan’s online workshop, TUMOians got acquainted with the creation of templates in different programming languages through Bootstrap, after which they created an interface for their own personal website or mobile application.

Bypass the problem of lack of equipment needed to make a film and try to create something out of nothing. That’s exactly how the students of Andranik Babayan’s online workshop created their movies.